Asal Usul Danau Toba Nganggo Basa Jawa

Asal Usul Danau Toba

Ing jaman biyen, ana sawijining desa ing bagian Lor pulau Sumatera, urip sakwong wong nom tani yatim piatu kang asmane Toba. Daerah iku garing banget. Toba urip soko ngolah sawah lan mancing iwak ing tlaga. Toba sregep olehe makarya, sanadyan tanahe orak luas. Sebenere yuswane wis cukup kanggone nikah, tetapi Toba tetep milih urip dewe.

Ing esuke sing endah, Toba mancing iwak ana tlaga. “Moga-moga dina iki aku entuk iwak sing gedhe” unine Toba ing jero ati. Sak bubare kail di uncalake, kail iku langsung obah-obah. Toba langsung nggeret kail iku. Toba seneng banget amarga entuk iwak kang gedhe banget.

Toba takjub delo’i warna sisik iwak iku. Sisike werna kuning mas. “Sadela, aku aja mok kok pangan, aku sedia ngancani kowe pramila kowe ora mangan aku.” Toba kaget kerungu suwara saka iwak iku. Saking kaget’e, iwak iku tiba ana ing lemah. Ora suwe, iwak mau maleh dadi wong wedok sing ayu nemen.

          “Apa aku iki mimpi?” takon Toba.

          “Aja wedhi pak. Aku iki podo-podo manusia. Aku sanget utang budi karo kowe, antawis kowe wis nylamatno aku saka kutukan Sang Hyang Widhi,” muni wong wedok mou.

          “Asmaku Putri. Aku siap dadi istrimu,” lanjut Putri. Toba manthuk-manthuk. Minangka iku, deweke dadi suami isteri. Tapi, ana janji kang wis di rembug. Toba ora oleh crita maring sapa sapa, yen asal usul Putri iku saka iwak. Yen janji iku dilanggar, bakal ana kedadeyan sing gedhe maring desane.

          Toba lan Putri urip tentrem. Kanggo dadi suami kang apik, Toba terus makarya kanggone nggolek panguripan lewat ngolah sawah nganti tekun. Antawis ketekunane lan keuletane, Toba urip tanpa kekurangan. Akeh wong sing iri karo Toba.

          Setaun suwene, Putri ngelahirno putra sing pratama kang di we’i asma Samosir. Samosir dadi anak sing manis, tapi nakal. Saben dina Samosir dolanan karo kanca kancane, nganti lali mangan.

          Ing sawijining dina, Samosir di kongkon ibune ngeter pakanan lan minuman kanggo bapake sing ana ing sawah. Tapi, Samosir ora gelem. Toba nunggu Samosir karo nahan haus lan lapar. Toba langsung mulih menyang omah. Toba weruh yen Samosir lagi bal balan karo kanca-kancane. Toba murka, lan langsung nyengkiwing Samosir. “anak sing males ! Anak sing kesed ! Dasar anak iwak !” muni Toba. Toba lali karo janji sing wis disepakati karo istrine.

          Sawise Toba ngucapno kata-kata iku, Samosir lan Istrine ngilang nganti ora ana jejak. Saking bekas pidakan sikile, tiba-tiba nyembur banyu kang deres lan luwih suwe luwih deres. Banyu iku ngrendem desa petani iku lan desa saubenge. Banyu iku meluas lan mbentuk tlaga kang gedhe. Tlaga iku akhire di wei asma Danau Toba, lan pulau cilik kang ana ing tengahe tlaga iku di wei asma Pulau Samosir.